مقایسه میزان قند خون ناشتای بیماران غیردیابتی مبتلا به پریودنتیت مزمن و بیماران غیردیابتی فاقد بیماری پریودنتال

سابقه و هدف: دیابت از جمله بیماریهایمی با شد که اثرمعکوس بر سلامت پریودنشیم دارند. در مطالعات انجام شده قبلی، نشان داده شده است که در میان افراد غیر دیابتی مقادیر قند خون ناشتا (fbs: fasting boold sugar ) در افراد مبتلا به پریودنتیت بیشتر از افراد سالم بوده است. در مطالعه حاضر به بررسی میزان قند خون در بیماران غیردیابتیک مبتلا به پریودنتیت و مقایسه آن با قند خون افراد سالم غیردیابتیک پرداخته شد تا رابطه بین بیماری پریودنتال و مستعد شدن فرد به قرارگیری در یک وضعیت پره دیابتیک تعیین شود.   مواد و روش ها: این مطالعه از نوع شاهدی بوده و 80 فرد غیردیابتی مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران در طی سال 1382 جامعه مورد مطالعه را تشکیل می دادند که 40 نفر گروه شاهد (سالم از نظر پریودنتال ) و 40 نفر گروه مورد ( بیمار از نظر پریودنتال ) را شامل می شدند. ایندکس پلاک، عمق پاکت، از دست رفتن چسبندگی ، خونریزی حین پروب ( bop:bleeding on probing ) و همچنین میزان fbs در آنها اندازه گیری و ثبت شد. سطح پاتولوژیک fbs به صورت بالاتر از 126 و قرارگیری بیمار در وضعیت پره دیابتیک به صورت fbs بین 110 تا 126 درنظر گرفته شد.   یافته ها : نتایج آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن نشانگر رابطه مثبت و مستقیم بین fbs و bop در گروه مورد بوده است ( مقدار ضریب رگرسیون = 382/0 و 15% = p ).   نتیجه گیری: این مطالعه موید این مساله است که با بالا رفتن التهاب لثه، میزان قند خون افراد مبتلا به پریدودنتیت افزایش می یابد.